Vücut Algısı - Body İmage.... bu benmiyim gerçekten :)).

Önünden geçtiğim aynalara, vitrinlere takılıyor gözüm.... kendime yani... "yok artık" diyorum... mutlaka zayıf gösteren formda üretilenlerdendir bu camlar... inanamıyor beynim ilk baktığında... vallahi de böyle oluyor gerçekten... bunu "aman da ne çok zayıflamışım" edasıyla söylemiyorum inanın...gerçekten de bu hissettiğim...

55 kilo oldu toplam verdiğim... normal boyutlarıyla bir erişkin çıkıp gitti bedenimden.... aklım almıyor... bu nasıl oldu... kilo vermişime de değil hayretim... aldığım ve geri verdiğim kilolara... daha doğrusu bunun olmuş olmasına...

Bu kadar kiloya nasıl izin vermişim... aklımın almadığı kısmı da o işte...

Geçenlerde, bu beden algısı meselesini keşfettiğimde asıl sorunun bu olduğunu da keşfettim... evet yaaa... işte buydu... kilolu hatta obez olduğum dönemlerde de beynim reddediyordu aynalarda gördüğü... işte bir "yok artık" o zaman da mevcuttu... tamam kilo aldım diyordu bilinç altım ama bu kadar da değil canım... kesin bu görüntü doğru değil...

Hani aynalarda belli açıdan gördüğümüz kendimize gözümüz alışır da... sonra tesadüfen çekilmiş bir videoda yada kamerada kendimizi tanıyamayız ya... ya da arkadan çekilmiş resimlerimizin hepsinin kamera şakası olduğu fikrine tutunuruz ya gönüllü... işte öyle bir durum bu... yoksa kendimizi doğru algılasak... 360 derece görebilsek çok yönlü... kim kendine bunu yapabilir ki... kim kıyar kendine böyle...

Belki de önceki yazılarda da bahsettim.... 6-7 sene önceydi... uzun zamandır görmediğim bir arkadaşım bana bakıp ; - Nasıl yaptın bunu kendine, nasıl kıydın.... demişti... tam da anlamamıştım aslında... espriyle karışık geçirmiştim... kendimi, bizzat kendi hayatımı geçiştirdiğim gibi... ama oluyor işte... farkındalığı korumak kolay değil... hele kaçmak işime geldiğinde... faturaları görmezden gelmek çözüm mü oysa... işte hesap ortada :(

Acayip bir duygu hafiflemek... yeniden eski beni bulmuş gibi hissetmek... 16 sene sonra, bir de saçlarımı eski kullandığım şekliyle kestirdikten sonra, beynim yeni vücut imajıma alışmasa da... gözlerim eski bir resme bakar gibi yeniden... bu aynada gördüğüm kişi 30 lu yaşlarındaki ben...bu da ayrı bir sorun yaratıyor tersinden... kendimi o yaşlarda sanıyorum sık sık... sanki geçmişi yeniden yaşar gibi... hatırlatmam gerekiyor kendime içinde bulunduğumuz yılı.. yaşımı... yani ne beynim ne gözlerim gerçeklerin farkında hala... beyin kabul etmiyor.. gözlerim abarttıkça abartıyor... bense arada keyiflimi keyifli...

Zaman diyorum... zamanla oturacaktır taşlar... artık ne bu görüntümden ne de yeni beden imajımdan vazgeçmeye niyetim yok...

Dukan ile kilo dengeleme yollarını öğrendik deneye yanıla... bu öyle bir sistem ki, farkındalığı koruduğunuz ölçüde kontrol hep sizde... inanın aynen öyle.....

Sevgiyle :))