1 Aralık 2012 Cumartesi

Ve yeniden; DUKAN a dönüş :)) iyi ki :))

Biliyorum biliyorum... uzun oldu yine... son yazılara da hep böyle başladım... ama bu defa mazeretim önemliydi gerçekten... :))) kısa bir rahatsızlık molası... öyle, böyle derken yazamadım :)))

Biraz da plansız bir ameliyat, hazırlığı ve de sonrası... istemeyerek de olsa dukanı ihmal ettim... ama artık tekrar normal yaşama adapte olurken... Yeniden hoş geldin dukan..

Nekahet, aman güçsüz kalmayalım derken... işin faturası + 3 kilo olunca..... acilen doğru yola dönüş planlandı... ancak hiç de panik olup eyvahlanmadan... ve işte bu da dukan farkı....:))

Önce itinayla dukan alışverişi... dukan ekmekleri ve kakaolu şirin kek... en favori yemekler de yapıldı... ve oyun yeniden başladı :)) işte yine doğru yoldayım kısaca....

Daha önceleri beni hep böyle havalar mahvetti :)... nasıl yani demeyin... asla beceremedim sıkıntılı dönemlerden sonra öyle hemen toparlanıp diyetime geri dönmeyi... yo yo günleriydi onlar... böyle günlerde hep, verdiğim kiloları birer birer geri alır, tartılardan ve aynalardan kaçar, kendimi konfor yemelerine adardım... şimdi bunu çok daha iyi anlıyorum...

Dukan Diyeti öyle bir sistem ki; insan geri dönebileceğini, yeniden becereceğini, kaldığı yerden devam edeceğini biliyor... tabii bu bozup bozup tekrar baştan başlamak değil..o çok da sakıncalı... sadece böyle zorunlu yoldan çıkmalarda artık tümüyle kaybolmuyor... daha önceki deneyimle hem diyeti hem kendini, yapabilirliğini ve bunun kolaylığını biliyor... fark da orada...

İşte bu nedenle; biliyorum ki BİR DAHA TEKRAR KİLO ALMAYACAĞIM... ince ayarlarla artık dengeleyebiliyorum... hem de hiç zorlanmadan... bunu bilmek, daha da önemlisi inanmak öyle güzel ki... anlatamam.... öyle iyi hissettiriyor ki... güvenli... dingin... gururlu... mutlu... daha ne olsun ki....

Çevremdeki herkese resmen mobbing yapıyorum... bu diyetle tanışmalılar... kendileri için bunu yapmalılar... her geçen gün hayattan kaybediliyor... özellikle ciddi kilolular için çok önemli... o kadar çok şeyden uzak kalıyor ki insan... hayatı resmen kıyısında yaşıyor... bu halde geçirdiğim seneleri nasıl yaşadım, bunu kendime nasıl yapmışım... inanın bilmiyorum... sanki uyuşmuştum... sanki bir beyin tutulmasıydı... öylesine puslu ki bu anılar... beyin özellikle unutmayı seçiyor sanırım...

Kaç defa dedim... yine diyeyim... eğer insan bilse... kilo verince olacakları GERÇEKTEN ANLAYABİLSE... asla asla bunu yapamaz kendine... öyle inanıyorum ki buna... işte bu inançla taciz ediyorum sevdiğim kilolu her kişiyi... affola :)))

Sevgiyle :)) iyi şanslar bu yolda hepimize....
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...